Uit veel onderzoek blijkt dat voorbeeldgedrag een van de bepalende factoren is bij cultuur en het veranderen daarvan.
Deze week verschenen er twee interessante artikelen over voorbeeldgedrag die ik graag hier deel.
Narcisme en zelfoverschatting
Het eerste artikel is een opiniestuk in FD van Frans Cremers. Hij stelt hierin dat bij misstanden bij bedrijven niet bestreden kunnen worden met verdere regelgeving, zoals de Corporate Governance Code. Onderzoek ondersteunt zijn stelling dat ‘de gedragskenmerken van de top belangrijker zijn dat formele en abstracte regels over besluitvorming’.
Waarom gaat het dan vaak mis? Narcisme en zelfoverschatting bij bestuurders lijken een belangrijke rol te spelen. Waarbij bij zelfoverschatting een dédain voor feedback kan ontstaan: een ceo die zich omringt door jaknikkers, de RvC als hinderlijke dwarsliggers beschouwd de deze het liefst op (verre) afstand van het bedrijf en haar medewerkers houdt.
De tip die hij aan RvC’s geeft, is om vooral te letten op het gedrag van de board en niet alleen op de cijfers en rapportages.
Leren zwemmen
Het tweede artikel is een interview in NRC met Rogier van Boxtel,tegenwoordig de bestuursvoorzitter bij NS. Het bedrijf heeft in 2015 veel te stellen gehad rond integriteit, of liever gezegd het gebrek daaraan. Vooral bij aanbestedingen in Limburg ging het mis. Hij gaat nu, vergelijkbaar met de financiële sector, werken aan cultuur en hiervoor een programma opstellen. Hierbij vormen regels de basis en noemt hij cultuur ‘ je moet zelf leren zwemmen’. Maar de top heeft in zijn ogen een belangrijke taak, ‘Wij moeten het voorleven. Niet te veel vakantiedagen opnemen bijvoorbeeld’
Walk the talk
Beide artikelen laten zijn dat gedrag (the walk) voor cultuur vele malen belangrijker is dan wat gezegd wordt (the talk). Bestuurders realiseren dit niet altijd. Congruentie tussen praat en daad is een sterk bepalende factor voor vertrouwen in veranderprocessen. En daar kan geen cultuurprogramma tegenop.
0 reacties